!آی

اتوپیای من
درخشش مرداد
که عرق می‌ریزدش آهسته از هر بند
لعنت به خِفت شال‌گردنِ دی و بهمن
که بس ناجوانمردانه سرد است

!آی

بسیار گریسته ام برای هیچ

کی می شود که بخندم به این همه؟